Een halfjaar in Lisboa

Wow, wat gaat het hard! Vandaag precies een half jaar in Lisboa en nog steeds elke dag blij dat ik deze stap heb gezet! Had zelfs nooit gedacht dat ik het zo leuk zou vinden met zo weinig heimwee. Een mooie opsteker!

Hier in Lissabon gaat het heel goed. Hard werken en nog tijd genoeg voor leuke dingen, de ideale combinatie. In de afgelopen maanden is er veel gebeurd, dus tijd voor een update!

De laatste update was ergens in september/oktober, best een tijd geleden. In de tussentijd is er veel bezoek geweest: Linda en Romy, Marion en Ilse, Astrid, Quirine, Marthe en Anouk, mijn zusje en mijn paps en Vif. Wat is het heerlijk om bezoek te krijgen! Al is het maar om de stad eindelijk wat beter te leren kennen! Op de dagen dat Linda en Romy en, later in die week, Marion en Ilse er waren, had ik vrij, waardoor ik optimaal heb kunnen genieten van het bezoek. Leuk ook om met een kleintje (Romy) op pad te zijn, je ziet dan toch andere dingen, zoals het Oceanarium en fonteinen om in te spelen (steenkoud dat water, dat wel!). Maar ook eindelijk kennisgemaakt met de echte, authentieke Fado, geweldig!

En hoewel het nu 'winter' is, is het buiten prima te doen. Afgelopen week was wel meer vergelijkbaar met een Hollandse zomer dan met een Mediterraanse winter (lees: 14 graden en veeeeeel regen), maar nog steeds mogen we niet klagen. Daarbij: op het werk is het lekker warm.

En dan ook nog een paar tripjes naar het koude maar gezellige Nederland. Eerst voor de bruiloft van Charlotte en Jorn, in november. Een prachtig feest in Twente, waar ik nog steeds met een grote glimlach (en lichte hoofdpijn) aan terugdenk. In polonaise op een bruiloft was een nieuwe, maar bijzonder briljante sensatie! En toen kwam de kerst in beeld. Als vervroegd kerstcadeau zou ik met papa en Vif een dag meegaan naar Porto, een heel goed vooruitzicht. Dus gauw mijn werkdag geruild met een collega en begonnen met het verheugen op dit tripje. Totdat een andere collega vroeg of ik 24 december vrij wilde zijn in plaats van 31 december. Nog een betere deal: 4 dagen weekend met kerst! En toen was één en één al gauw twee: een ticket naar NL was minstens zo'n goed kerstcadeau als een dagje Porto. Daar kwam bij dat ik ziek was op de dagen dat pap en Vif in Lissabon waren, dus 'gelukkig' ging ik niet mee naar Porto!

En toen dus ineens met kerst naar Nederland, de 24e om 5:00 uur in het vliegtuig. Het oorspronkelijke plan was om Floor te verrassen met een bezoekje, aangezien kleine Cas net geboren was. Een dag van te voren kon ik het niet meer voor me houden en heb ik het toch maar verteld. Maar gelukkig was zo'n snel bezoek alsnog een verrassing. Dus vanuit Schiphol als eerste naar Barendrecht, knuffelen met Cas! Wat een schatje is het! En verrassing of niet, het was heerlijk om Floor, Charl en Cas te zien.

Gelukkig heb ik het bezoek wel voor iemand als verrassing kunnen houden: Lotte, Pascal en de jongetjes wisten van niks. Dacht ik. De reactie van Lotte toen ik de deur opendeed: 'ik wist wel dat je zou komen! Ik had zo'n gevoel.' Dag verrassing! Maar gelukkig waren ze wel erg blij dat ik er was. En ik natuurlijk ook! Kerstavond een prachtige avond (bij ieder gedicht begon ik spontaan te huilen door het slaapgebrek dat ik had, echt te gek), waarna ik maar op tijd naar bed gegaan ben (tegelijk met mijn neefje van 2, die het wel erg lang volhield!). Eerste Kerstdag ben ik vervolgens naar Esther, Bram en hun 4 jongens gegaan. Ook een heerlijke ouderwets gezellige en fijne avond met een spelletje Kolonisten tot besluit (uiteraard glansrijk verloren)! Tweede Kerstdag eerst naar omaatje, die inmiddels in het ziekenhuis lag. Maar wat was ik blij haar te zien na een maand of 8. En wat wordt ze oud... Vanaf nu maar zo vaak mogelijk op bezoek als ik in NL ben... Vanuit Nijmegen door naar Rotterdam, om Tweede Kerstdag te vieren bij Ivar. Een heerlijk diner gehad daar, met lekkere wijntjes erbij en een berg gezelligheid. En toen was alweer de laatste dag in Nederland aangebroken, zondag 27 december. Een drukke dag met veel bezoekjes (thee met Saskia bij Vicini, lunchen bij Linda (Milou was jarig), nog even naar Ilse en afsluiten bij Robert en Marieke waar ook Maureen, Jelger en Mike waren, super!). De tijd vliegt voorbij als je in NL bent, en de tijd is altijd te kort om iedereen te zien. Maar gezellig en fijn is het elke keer weer!

Ook op het gebied van werk is er veel gebeurd. Sinds eind oktober ben ik tijdelijk supervisor voor bol.com! Supergaaf, enorm leerzaam en elke dag anders (klinkt haast als het onderwijs zo...). Ik heb een ontzettend leuk en afwisselend team, dat hard werkt en mij als supervisor daarmee een flinke dienst bewijst. De dynamiek die het werk met zich meebrengt, bevalt heel goed. De diversiteit in de werkzaamheden maar ook de verantwoordelijkheid die je draagt om van bol.com een geweldig project te maken (dat het gelukkig al is!) houdt me scherp en maakt dat ik elke dag met een glimlach naar mijn werk ga.

En dat werpt zo langzamerhand zijn vruchten af: eind december werd ik beloond met een award voor 'Top Performer Team Leader' van het afgelopen semester. Supergaaf! En vervolgens kreeg ik een mail dat ik een week later verwacht werd bij de meeting 'Best of CEM (Customer Experience Management, bestaande uit zo'n 20 projecten)' waar ik een presentatie mocht geven voor het management, waaronder mijn eigen management. Klamme handjes en bloednerveus, maar wat was dit gaaf! En als je dan ook nog van de managers hoort dat je presentatie goed was, kan de dag niet meer stuk!

En nu is het ineens al eind januari, haast niet te bevatten. Een halfjaar geleden stond ik nog te huilen op Schiphol bij vertrek en nu heb ik hier zo'n mooie tijd. Heimwee? Nee! Moeite met afscheid nemen als ik vertrek uit Nederland? Nee! O jawel, als ik afscheid moet nemen van Lotte, Pascal en de jongetjes (mijn kleine helden) begin ik steeds spontaan te huilen. Met en zonder slaapgebrek. Elke keer weer een moment om naar uit te kijken dus... Groot voordeel is wel dat we leven in 2016: contact met Nederland is heel makkelijk te onderhouden. Facebook, Skype, Whatsapp en Facetime zorgen ervoor dat ik in contact kan zijn en blijven met mensen die me dierbaar zijn. Met die wetenschap plak ik misschien nog wel een jaar aan dit verblijf vast (sorry Lotte en Linda). Wie weet, het zal waarschijnlijk net zo'n ad hoc besluit worden als het vertrek naar Lissabon.

Over 2 weken gaat er weer een vlucht met mij (en een lading port voor de Hollanders) aan boord naar Nederland. En met een goede reden: carnaval! En, een goede voorbereiding is het halve werk: op mijn telefoon draait vanaf nu een playlist met carnavalsmuziek. Dit jaar heb ik het geluk wat Rotterdammers in Roosendaal te gaan zien, daar kijk ik enorm naar uit! En natuurlijk ook het weerzien met alle andere carnavalsbekenden, en dat zijn er, na 11 jaar intensief meedraaien met carnaval, behoorlijk wat! Ik kijk er dan ook echt enorm naar uit!!

De volgende keer zal ik jullie niet zo lang zonder leesvoer achterlaten, hoewel ik met mijn discipline best wel zou kunnen vergeten dat ik een blog probeer bij te houden...

Wellicht tot over 2 weken in Nederland!

Liefs, Floor