Even terug naar Nederland

Het is ongelooflijk hoe hard de tijd vliegt en wat er allemaal voor leuke dingen op mijn pad komen! Van een poolparty tot een weekendje Nederland. En alles even fijn!

Via Steffy had ik een kaartje bemachtigd voor de poolparty, een maandelijks zomerevenement in Lissabon, steeds op een andere locatie. Deze keer het Marriott Hotel. Best wel fancy. Omdat ik samen met Stacey eerst moest werken, zijn we samen met een taxi naar het feest gegaan. Leuk als daar de deur voor je wordt opengedaan en je het hotel in wordt geleid. Met een DJ, catering en uiteraard zwembad met palmbomen waren alle ingrediënten er voor een mooi feest. Klein minpuntje: de DJ mocht niet buiten draaien. Dus uiteindelijk allemaal lekker naar binnen voor een goed feest!

En ineens kreeg ik een berichtje van de eigenaar van de wijnbar om de hoek, of ik de volgende dag mee wilde gaan zeilen. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen! Niet dat ik een idee had van wat de bedoeling was (behalve 8:30 uur klaarstaan om naar de Doca de Belém te rijden), dus in korte broek maar wel met warme trui aan, stond ik klaar. Het bleek te gaan om een wedstrijd, en mijn voorbereiding was beroerd. Geen eten, geen drinken en geen droge kleren bij me. Maar bij de eerste aanblik op de Taag op de vroege morgen, maakte dat me niet meer zoveel uit.

Naast Rodrigo voeren ook Felipa en Nelson mee. Leuke Portugezen, niet te verstaan. Hoewel ik nu wel wat zeiltermen heb geleerd in het Portugees, valt daar nog de grootste winst te behalen. En het zeilen? Werkelijk te gek! De taak was simpel: doen wat de schipper zegt. Kort samengevat: zoutwater happen, zeiknat worden van de golven en als een slangenmens door de boot en over de kajuit bewegen. Vooral van het laatste was ik onder de indruk: ik ben er namelijk zonder kleerscheuren (of hernia's) vanaf gekomen. De wedstrijden gingen niet zo best, maar Rodrigo was blij dat we zonder kleerscheuren in de haven terug waren gekomen. Daarna afgesloten met een welverdiende hamburger en een biertje (of 3). En toen begon het ineens te regenen! Ik heb nog nooit zoveel rennende Portugezen gezien. Ik als Nederlander bleef ijzig kalm en was vooral niet van plan harder te gaan rennen, waardoor de havengangers me alleen nog maar heel vreemd aankeken. Vanaf die middag heeft het overigens 1,5 dag gemiezerd en voor het eerst heb ik plassen (lees: plasjes) water op straat gezien.

Inmiddels stond er een volgend leuk en spannend evenement op het programma: voor het eerst terug naar Nederland. Om optimaal van het weekend te genieten, had ik de allereerste vlucht: om 5 uur 's morgens.

Ik had me zo voorgenomen om na het werk, zo rond half 6, direct naar huis te gaan, spullen in te pakken en nog wat uurtjes slaap te pakken. Maar het is algemeen bekend hoe het doorgaans afloopt met mijn voornemens. Samenvatting van de avond: collega's, biertjes, gezelligheid en maar 2 uur slaap voor ik naar Nederland zou vliegen. En eerder op moeten staan (om 2 uur 's nachts) om de flessen port die ik mee zou nemen stevig in te pakken.

Met een lichte nadorst ben ik het vliegtuig ingestapt, in de hoop snel te gaan slapen. Helaas, ik heb geen oog dichtgedaan, want ik was hyper over de terugkeer naar Nederland. Dan maar film kijken, genieten van de zonsopkomst in de lucht en van de catering van KLM. Eenmaal geland werd ik opgehaald door Hans en Tilly en mijn grote, kleine vriend Borre. Die overigens keek alsof hij me ergens vaag van kende, maar het niet meer thuis kon brengen. Vaker Facetimen dus... Gelukkig was Borre snel genezen toen ik hem een croissantje gaf en kon ik hem weer ouderwets knuffelen. De liefde van de man....

Na een powernap van een half uur en een goede lunch met verse boterhammen met hagelslag en Hollandsche kaas, ben ik door Hans naar school gebracht. Bijna alsof ik nooit was weggeweest daar! De reacties van collega's waren onwijs leuk, vooral omdat veel collega's niet wisten dat ik kwam. Verraste gezichten dus! En verder leuke gesprekken, een gezellige borrel en een hoop plezier. Daarna een hapje gegeten met een aantal ex-collega's en toen maar eens 'naar huis'. 's Avonds Pascal nog gezien, 's morgens Lotte eindelijk weer gezien. Enige nadeel: op vrijdagochtend moest de dienstfiets van school weer terug, dus dat was op tijd opstaan. Maar wederom enorm gezellig!

Daarna gelijk door naar Vicini, waar ik met Floor had afgesproken, ook superleuk! Heerlijk bijgekletst en gelachen. En als je zelfs weer herkend wordt bij Vicini, ben je daar in het verleden vaak genoeg geweest, was de conclusie...

En toen het moment waarop ik had gewacht: Raf zien! Raf had kennelijk geen idee meer dat ik zou komen, dus de verbaasde blik was goud waard! Onwijs fijn om mijn mannetje weer te knuffelen en samen door Rotterdam te struinen. Dit gevolgd door een heel gezellig etentje met pap en Vif bij Lotte en Pascal thuis, maakte de vrijdag meer dan perfect. Goed gezelschap, fijne gesprekken en lekker wijn met een lekker wijntje erbij: awesome!

Zaterdag stond in het teken van feesten en partijen, heerlijk! Een fijne dag met Charlotte, Ester en vele anderen, waarbij we genoten van het gezelschap, lekker eten en drinken en zeilen op de Kralingse Plas (iedereen genoot van het geweldige weer, ik zat de bibberen van de kou... Te snel aangepast aan Portugal, denk ik). En 's avonds het feest van Carolien en Gerard waar het een leuk weerzien was met veel bekenden van de RZV en het briljante hockeytoernooi in Rosmalen, afgelopen juni (en verbaasde blikken, variërend van "jeetje, jij hier?" tot "grappig, dat lijkt Floor wel".) Toch wel blij dat ik zondag pas 's avonds zou vliegen, kon ik de dag rustig beginnen. Gezellig met Raf, Borre en Pascal op de bank voor de buis. En daarna met Lotte erbij. Om vervolgens Feyenoord te kijken... Halverwege was mijn batterij leeg en ben ik in slaap gevallen op de bank.

En toen weer het onvermijdelijke afscheid van Lotte, Pascal en de jongens. Hoewel het afscheid nemen steeds wat beter gaat, blijft het bij hen een tranendal, van mijn kant dan. Borre die een handkusje geeft, Raf die nog even een dikke knuffel geeft en Lotte die ook al moeilijk kijkt: het maakt het elke keer moeilijk gedag te zeggen. Dat ben ik daarna dus ook maar even gaan vergeten met Ester en Charlotte waar we genoten van wat leftovers van de dag ervoor, in vloeibare vorm. Na dit bliksembezoek aan Nederland moet ik echt, echt, echt op dieet (ook al zei Jeanette nog zo lief dat ik er zo goed uitzag (waarvoor dank!) Nu zou je dat niet meer zeggen, Jeanette, ik weet het zeker...).

En wat is het dan weer heerlijk om te landen op Lisbon International Airport en naar buiten te lopen met uitzicht op de palmbomen. Dan weet je dat je thuis bent!!! Als echte Hollander zat mijn koffertje natuurlijk wel volgepropt met hagelslag en drop...

De dagen na Nederland stonden weer in het teken van werken, borrelen na werk ('nee, vandaag ga ik echt direct naar huis!') en op zondag naar het strand. Heerlijk, de herfst in Lissabon!

Nu moet er een paar weken hard gewerkt worden (as usual) en dan ben ik bijna een week vrij, die goed gevuld wordt met bezoek. Eerst Linda met Romy, zooo tof! En vervolgens Marion en Ilse, zoooo gaaf! Kortom, een week genieten in het vooruitzicht!

Morgen gaat de wekker weer lekker op tijd, bedtijd dus. Vijf dagen werken en dan drie (!) dagen weekend. Nu nog verzinnen waar ik eens naartoe zal gaan in die dagen. Als iemand nog tips heeft...

Tot de volgende keer maar weer!

Liefs uit Lisboa.