Time flies when you're having fun...

En toen was ik ineens al drie weken in Lissabon! Wat vliegt de tijd hard voorbij. En wat is het hier tof!

Anders dan sommige berichten op Facebook doen vermoeden, ben ik hier naartoe gekomen om te werken. Op maandag 27 juli was mijn eerste werkdag bij het bedrijf Teleperformance Portugal en voor het project bol.com! De eerste dagen bestonden uit trainingen: hoe zit het bedrijf in elkaar (zowel TP als bol.com), hoe werken de verschillende systemen waarmee we werken en wat zijn de 'regels' van bol.com. Leuk, interessant en voornamelijk intensief. Maar de beloning was enorm: op donderdag mochten we 'de lijn op'. En daar doe je het voor: klanten helpen die bellen met allerhande problemen. Soms boos, soms teleurgesteld, maar gelukkig meestal toch wel vriendelijk. Alle begin is moeilijk, zo ook dit begin. Wat kun je een klant bieden? Wat is het antwoord op de vraag? Waar vind ik dat antwoord?! Maar al doende leert men en binnen de kortste keren heb je bij een aantal 'standaardvragen' al een pasklaar antwoord in je hoofd. En dat werkt pas echt fijn! Het werk is verder niet ingewikkeld en geeft doorgaans nog voldoening ook. Voor nu is dat heel erg fijn.

Over het bedrijf: Teleperformance Portugal is een groot bedrijf op het gebied van callcenters. Mensen van over de hele wereld komen hier terecht bij verschillende projecten. De diversiteit is dan ook enorm! Mensen van alle leeftijden en alle afkomsten werken hier samen om klanten tevreden te stellen en verder te helpen. Deze diversiteit is er zeker ook bij bol.com. Tijdens de telefonische sollicitatie vertelde de projectmanager al over deze diversiteit. Ik kon me toen niet goed voorstellen waarom mensen die boven de 40 waren voor een hongerloontje dit werk zouden willen doen (dat hongerloontje is voor hier trouwens bizar hoog...). Tijdens de eerste dag bleek mijn groep heel leuk gemixt te zijn: jonge mensen, mensen van boven de 40, allerlei verschillende achtergronden en ieder een verhaal. En iedereen heel gemotiveerd om in Lissabon iets moois op te bouwen. Zo ontzettend leuk!

Het bedrijfsleven bevalt me goed. De sfeer in het bedrijf is fijn en de kantine is echt heel goed. Voor €2,50 heb je hier een complete maaltijd als lunch. En nog lekker ook! Ik kook dus niet meer thuis, maar eet warm op kantoor. In een lunchpauze van een uur is dat ook prima te doen. De locatie van het kantoor is geweldig. Het is gelegen op het vroegere Expo-terrein en is superhip. Een heel dynamische wijk om te zijn, en dan ook nog aan de Taag! Wat wil een mens nog meer?

In de afgelopen weken hebben we goed de tijd gekregen om te integreren in het bedrijf. Het voelt aan alsof ik er al veel langer zit, en dat terwijl we pas afgelopen week onze definitieve contracten hebben getekend. Dat had overigens nog wel wat voeten in de aarde... We zijn nu in ieder geval allemaal professionele 'agents' en dat is gaaf! Mailen, bellen, een klant blij maken: het kan niet op!

Het enige dat nog niet helemaal went, is de Portugese mentaliteit. Alles gaat relaxt, rustig en op het gemakje. Wij Hollanders moeten hier wel even aan wennen. Contract tekenen? 'Ja, dat kan nu.' Bij de betreffende afdeling aangekomen mag je eerst nog twintig minuten wachten, om vervolgens na het tekenen van twee papiertjes voor tien minuten op koffiepauze gestuurd te worden. 'We moeten nog even wat printen, het ligt zo klaar.' Geloof me, ik ben niet goed in het inschatten van tijden, maar tien minuten die zestig minuten duren? Dat is zelfs voor mij bizar... Maar na een uur wachten mocht er dan toch eindelijk getekend worden! Ik blij: contract in de pocket! Zo simpel? Nee, helaas niet. Mijn naam bleek verkeerd in het contract te staan (had ik overheen gelezen...) en het kaartje met daarop mijn 'inlog' dat uiteindelijk op mijn pasje komt te staan, klopte ook niet. Dat laatste had ik wel door overigens, maar dat was niet waar, zeiden ze. Fine, ik zie het wel. Resultaat: gisteren weer een uur bij mijn lieve vrienden van Employee Support gezeten. Ze kennen me al bij naam. Great!

De collega's zijn supergezellig. In mijn groep is het gezellig, daarbuiten ook. Buiten werk trek ik op met Sabrina (te leuk, een vroegere vriendin van Aagje, mijn zusje. Woont en werkt hier een week langer dan ik. It's a small world...) en Pieter, uit mijn groep. De stad verkennen, lekker eten, drankjes doen en naar het strand. Ik vermaak mij hier wel! Op vrijdag is het een gewoonte om naar de Happy Hour Bar te gaan. Te gek en heel gezellig! Happy Hour wordt, met de Portugese tijdinschatting Happy Hours. Helemaal leuk, ik kan daar wel aan wennen.

En dan natuurlijk ook al de eerste bezoekers gehad, super super super! Ester had de primeur. Zeeland kon dit jaar niet doorgaan, dus plan B was snel gemaakt: Lissabon! Het is heel vreemd als mensen bij je op bezoek komen en je ze gaat halen op het vliegveld. Dan realiseer je je pas dat je echt ver weg woont... Met Ester voelde het gelijk als thuis! Bij mij thuis lekker wat gekookt en daarna heb ik Ester naar haar hostel gebracht. De dagen erna zijn we veel samen op pad geweest. Uit eten, de stad verkennen, naar het strand, drankjes doen: het was puur genieten! En voor mij ideaal: ik werkte overdag en Ester ontdekte de stad alvast voor me. Na een week vol gezelligheid en waardevolle momenten is Ester teruggegaan naar Nederland en kwam Hanneke, mijn oud-collega, aan. Met haar en Auke gezellig een avond op pad geweest, ze wat leuke plekken laten zien (dankzij Ester!) en een dag naar het strand geweest. Ook helemaal fijn en gezellig!

Voor nu staat er even geen visite op de planning (voor zover ik weet) en dat is ook wel lekker. Een verhuizing naar het buitenland en daar direct beginnen met werken en dan ook nog sociaal willen zijn, is best vermoeiend. Afgelopen week was mijn bed dan ook mijn beste vriend, na mijn bureaustoel.

Ik merk overigens dat het Portugese leven goed bevalt. Voor mijn gevoel kom ik sneller aan dan mij lief is en dat is jammer. Maar ja, het eten is geweldig, port is heel lekker, wijn en biertjes ook. En bewegen doe je niet zoveel in een callcenter. Om mezelf enigszins het idee te geven dat ik daar wat aan ga doen, heb ik een fiets gekocht. Van hier naar het werk is het vijf kilometer fietsen. Goed te doen, op de heenweg... Terug is het namelijk zweten, ploeteren en doortrappen, zo'n vier kilometer bergop. En dat met de heerlijke temperaturen van hier is echt genieten! Ik moet dus nog even aan mijn conditie werken...

Komende week ga ik mij inschrijven voor een talencursus Portugees. Het niet kunnen verstaan en spreken van een taal vind ik ontzettend irritant. En hoewel de meeste Portugezen best prima Engels spreken, zijn er ook bij die stug doorpraten in het Portugees als ik in het Engels vertel dat ik geen Portugees spreek (eerlijk is eerlijk: bij één mevrouw was ik ook erg afgeleid door HAAR slecht geschoren baard...). Fijn, zo komen we er wel. Neemt overigens niet weg dat Portugezen fijne en aardige mensen zijn. In de markthal om de hoek herkennen ze me al, evenals bij de wijnwinkel op de andere hoek (verrassend) en bij het restaurant aan de overkant.

Ik denk dat het wel duidelijk is dat ik volop geniet. Ik ben ontzettend blij dat ik deze stap heb gezet en mijn koffers heb gepakt!

Met een dag strand voor de boeg is het nu tijd om nog wat studiezaken door te nemen en dan op tijd te gaan slapen. Volgende keer meer!

Liefs,
Floor