De grote reisdag!

'Dag Nederland, tot de volgende keer', was de gedachte die door me heen schoot toen het vliegtuig opsteeg op Schiphol. Voor het eerst het idee dat ik echt een tijd weg ben, ook al zal ik heus wel een keer naar Nederland komen. Een vreemd idee nog, maar ook wel een heel gaaf idee: een totaal nieuwe start in een voor mij onbekende stad. Spannend!!

Vrijdagochtend word ik thuis opgehaald door 'Taxi Papa'. Met een flinke berg bagage - ik heb op het allerlaatste moment toch nog maar een extra koffer bijgeboekt - gaan we op weg richting Schiphol. Het avontuur gaat beginnen! Op Schiphol staat het uitzwaaicomité in de persoon van Liesbeth al klaar, fijn!

Bij aankomst kan ik gelijk mijn bagage afgeven, een hele verademing met bijna 80 kg aan spullen die mee moeten. Helaas gaat het daar mis: één van de koffers is te zwaar. Het argument dat de andere koffers onder het toegestane gewicht zijn, mag niet baten: uitpakken of €70,- betalen. Gelukkig hoeft er slechts twee kilo uit de koffer, die ik uiteindelijk meegeef aan papa. Jammer maar helaas. Wel besluit ik ook in mijn handbagage nog een en ander te herschikken en eruit te halen. Geen zin om nog een keer gedonder te hebben straks. De handbagage is nog steeds iets te zwaar, maar aangezien ze dat niet wegen, beweer ik met droge ogen dat het onder de 12 kg is. De stewardess vindt het prima en labelt het als 'goedgekeurd'. Fijn, dan kan ik in het restaurant nog mooi een trui terugstoppen in de tas ;-).

Na een gezellig samenzijn op Schiphol, onder het genot van een hapje en drankje is het moment daar: afscheid nemen. Nu valt het me toch ineens zwaar, zeker als ik omhoog kijk en papa ook erg moeilijk kijkt. En dat terwijl hij degene was die het had over 'een verhuizing naar zijn achtertuin' en bleef volhouden dat 'Portugal niet zo ver is'. Toch zijn papa en ik degenen die huilend op Schiphol staan. Een dikke knuffel, een bemoedigend woord en veel succeswensen van de uitzwaaiers verder, ga ik ervandoor, nog wel met natte ogen (de stewardess had met me te doen...). De douane is een eitje; geen rij en aardige mensen. De vlucht verloopt ook heel soepel. Met een kleine vertraging stijgen we op (helaas hebben ze iemand achter moeten laten op Schiphol, die was te laat) en na een reis vol versnaperingen en drankjes, land ik rond 15:00 uur plaatselijke tijd in Lissabon. Tijdens de landing heb ik mogen genieten van een fantastisch uitzicht over de stad, inclusief een aantal toeristische trekpleisters. Die heb ik maar vast van een afstand gezien!

Op het vliegveld word ik opgehaald door het Welcome & Support Team van Teleperformance, in de vorm van een aardige jongen die me het kantoor gauw laat zien (we zijn toch in de buurt, dan kunnen we er best even langsrijden) en wijst hij me al een klein beetje de weg in de wijk waar ik kom te wonen: Alvalade. Bij 'thuiskomst' wordt gelijk het huurcontract getekend en krijg ik een Portugese simkaart. Deze past helaas niet in mijn iPhone 5, maar gelukkig had ik nog een oudere iPhone in mijn tas zitten. En dan ben ik thuis in mijn nieuwe huis!

De wijk Alvalade ligt onder de rook van het vliegveld en vlakbij Parque de Nacões, waar ik ga werken. Om de hoek is een markthal en zijn er bakkertjes, slagers, koffietentjes en een supermarkt (Lidl!). Het zal mij hier dus aan niks ontbreken! De bus die rechtstreeks naar mijn werk rijdt, stopt vlak voor de deur, de metro is een kleine tien minuten lopen door een mooie straat. Ook geen straf dus. Het appartement waarin ik woon is gezellig. Ik heb vier vrouwelijke huisgenoten: drie uit Duitsland en één uit Zweden. Mijn Duits gaat zienderogen vooruit! Net als in het studentenleven heb ik de kleinste kamer. Bij iedere verhuizing van een huisgenoot zal ik een plaats opschuiven. Voor nu is het in elk geval prima zo, het is een gezellig knus kamertje. Met elkaar delen we een woonkamer, keuken en balkon en met mijn directe buurmeisje Jenny deel ik een badkamer. De andere drie dames hebben boven een badkamer.

Op vrijdagavond ben ik ontzettend moe. Door de spanning had ik toch wel een klein slaapgebrek opgebouwd (de laatste nacht heb ik drie uur geslapen, geloof ik...). Lekker vroeg naar bed dus, dan heb ik wat aan de zaterdag!

Na een lange nacht slapen spreek ik zaterdag af met Conchita en Barbet, die in Cascais zijn. Zij gaan die dag naar Estoril en ik besluit hen op te zoeken. Een eerste kennismaking met het OV is het gevolg. De metro gaat soepel: de kaartautomaat werkt simpel en de bordjes in het metrostation zijn duidelijk. Geen probleem dus, so far! Dan uitstappen bij Cais do Sodré om daar te trein te nemen. En daar was ik lang niet de enige... De rijen voor de kaartautomaat geven duidelijk aan dat de kust erg gewild is op zaterdagmiddag. Jammer dat het kennelijk lastig is om een kaartje uit de automaat te halen... Ik besluit dat ik voortaan of heel vroeg een kaartje haal of elders naar het strand ga. Een half uur later is het gelukt een kaartje te kopen (het bleek overigens bijzonder eenvoudig...) en neem ik de trein naar Cascais. Naast mij zit een Portugees meisje dat merkt dat ik foto's zit te maken vanuit de trein. Vanaf dat moment begint ze vrolijk te vertellen langs welke bijzondere plekken we allemaal rijden en waar ik echt heen moet, de komende tijd. Een leuk gesprek en een goede eerste sightseeing heb ik dus maar vast gehad! In Estoril aangekomen is het even zoeken naar Barbet en Conchita, maar ook dat lukt en zo hebben we een gezellige middag in de zon. Ik besluit op tijd terug te gaan in de hoop dat de markthal bij Cais do Sodré nog open is, maar helaas: deze is al dicht. De supermarkt biedt uitkomst en zo kan ik toch nog fijn wat boodschappen doen. Thuis doe ik lekker niks meer 's avonds!

Zondag wil ik de stad verkennen. Ik heb een missie: een kleinere simkaart kopen maar wel mijn nieuwe Portugese nummer behouden. Mijn Duitse huisgenote Yvonne vertelt me waar ik ongeveer naartoe moet, dus gewapend met twee iPhones, de kaart van Lissabon en de Capitool-gids ga ik op pad. Bij Baixa Chiado stap ik uit en check ik eerst even waar het hotel is waar Ester vanaf woensdag een week heeft geboekt. Superleuk plekje in een erg leuke wijk, ontdek ik al gauw. De straat naar beneden komt uit op een groot plein aan de Taag (de Tejo), met uitzicht op Cristo Reio en de plaatselijke Golden Gate Bridge (van dezelfde ontwerper als 'de echte'). Het plein ervoor is groot en imposant. Er zijn veel terrassen omheen en mensen lopen er relaxed rond. Na wat rondkijken begin ik de zoektocht naar de Vodafone winkel. In een winkelcentrum verderop vind ik de winkel en lukt het vrij eenvoudig een kleinere simkaart te krijgen en een abonnement te regelen dat is afgestemd op mijn wensen. Blij verlaat ik de winkel en kan ik weer verder. Nog even gauw naar Parque de Nacões, daar schijnt het ook leuk te zijn. Het winkelcentrum dat er is, is groot en biedt werkelijk alles wat je zoekt: ideaal! Een enorme supermarkt die alles verkoopt, maar ook een klein kioskje waar je slippers kan kopen. Buiten is het gezellig druk. Mensen zitten op bankjes aan de Taag en genieten van het prachtige weer. Er is her en der wat muziek te horen en bovenal is het volop genieten daar! Na een ijsje is het tijd om thuis lekker te gaan relaxen en eten. Ik ben in ieder geval een stuk wijzer geworden over deze twee wijken en kan niet wachten om de rest te gaan ontdekken!

X Floor

P.s. ik ben erg slecht in het bijhouden van dagboeken. Wees niet verbaasd als dit het enige stuk is dat ik schrijf in een jaar ;-).